Een teken van leven - Pasen

Een grotere tegenstelling tussen de twee heilsfeiten (Goede Vrijdag – Pasen) is ondenkbaar. Op de dood volgt het leven. Die spanningsvolle verhouding wordt in de Goede Week gevierd, maar is in ons dagelijks leven op allerlei verschillende manieren ook aanwezig. Met de aardbeving in Syrië en Turkije nog vers in ons geheugen zullen we het allemaal herkennen. De vele slachtoffers en getroffenen in deze gebieden, het verdriet van het verlies en de dood. Maar ook in het redden van mensen onder het puin vandaan zien we de vreugde van een teken van leven.

Bij Goede Vrijdag gedenken we de duisternis van de dood, het wordt stil. De tragische gebeurtenis van Jezus’ terechtstelling wordt goed genoemd, omdat het de finale verzoening betekent van mens en God; de vervulling van de hoop die weerklinkt doorheen het hele Oude Testament. Uiteindelijk kan de mens zichzelf  niet bevrijden en verzoenen met God. Dat moet God doen. Hij heeft zich met de mens verzoend, Hij heeft het mens-zijn liefgehad. Zonder Goede Vrijdag geen Pasen

Pasen is het feest van het nieuwe leven. Want het leven wint het altijd op de dood, dat geloven wij christenen en daarom ontsteken wij het nieuwe licht, het nieuwe vuur wordt gewijd. Wij steken de paaskaars aan als een teken van de verrezen Heer, die alles nieuw maakt. Zo willen wij ons weer vernieuwen met Pasen. 

“De Heer leeft”, verkondigen de christenen over de hele wereld. Voor mensen die niet geloven, moet deze boodschap wel erg naïef klinken. Een dode, die opgestaan is tot een nieuw leven, zoiets kan niet, wie zou dat kunnen geloven?

Maar voor ons christenen is dat de kernwaarheid van ons geloof, waarmee alles staat of valt. Ook wij, christenen, kunnen bedroefd zijn, kunnen door angst en zorgen overvallen worden, ook wij kunnen in uitzichtloze situaties terecht komen, maar wij weten dat er steeds een derde dag komt, de dag van de verrijzenis, de dag dat God zelf zal ingrijpen, de dag dat wij evenals Jezus thuis zullen komen bij de Vader. Hoe troostend en hartversterkend is het dat wij ons altijd weer mogen herinneren dat God er steeds voor zorgt dat er een derde dag komt.

Wij zijn niet geschapen voor de dood maar voor het leven, wij zijn niet geschapen voor het verdriet maar voor de vreugde, wij zijn niet geschapen om te sterven maar om eeuwig te leven. De Kerk van Christus heeft altijd geleefd vanuit dit geloof. De christenen zingen het Halleluia. Midden in de dood vieren wij reeds het leven, dat Christus geschonken heeft. Leven alsof we al verrezen zijn!

Dick Vrijburg, diaken