Aswoensdag, begin van veertigdaagse tocht

Onze taal heeft een mooie uitdrukking over as: iemand kan uit de as herrijzen. Als dat van je gezegd wordt, dan werd je eerst gezien als volkomen afgebrand. Mensen met een burn-out weten wat dat is. Alle energie, alle greep op het leven is weg. Je bent wel gedwongen om na te denken over je leven. Je moet heel bewust een nieuwe start maken. Vaak levert die tijd van gedwongen bezinning veel nieuwe inzichten op. Nieuwe keuzes worden gemaakt, niet meer vanuit wat je omgeving vraagt, maar vanuit een verlangen dat echt van binnen in je leeft. Zo kan iemand als het ware komen tot een nieuwe geboorte, en weer vol levenskracht zijn. Een ander voorbeeld van dat uit de as herrijzen is als mensen een bijna-doodervaring hebben gehad. Ze verbleven in het schemergebied tussen leven en dood. Maar hun tijd was nog niet gekomen. Ze stonden door reanimatie gelukkig weer op. Van binnen is er vaak iets bij hen veranderd. Mensen die dit mee hebben gemaakt zeggen vaak dat ze aan het einde van de donkere tunnel een glimp van het eeuwige licht zagen, en dat hen dat vervulde met nieuwe energie.

In veel vieringen zingen of bidden we eerst een Heer ontferm U, een kyrie, en daarna een loflied, een gloria. Hier zien we dezelfde dubbelheid van ons bestaan weerspiegeld: in een Heer ontferm U tonen we ons aan God in al onze beperktheid en kwetsbaarheid. Als eindig schepsel staan we voor de Allerhoogste, voor onze Schepper. We kunnen niet zonder Hem. Maar dan verschuift het perspectief. Als je zo eerlijk en open voor God durft te staan word je ook ontvankelijk voor Zijn aanwezigheid. Als we zonder façade leven kan de liefde van God ons verwarmen. De huichelaars uit het evangelie doen alleen maar vroom om op te vallen bij de mensen. Zo willen wij niet zijn. Wij willen ons aan God en aan elkaar tonen zoals we echt zijn.

Deze veertigdagentijd kunnen we ons het beste voorbereiden op het paasfeest door een pas op de plaats te maken. Eerlijk kijken naar onszelf: wat is echt goed en wat is schone schijn, wat lukt wel en wat is van onze mooie plannen in rook opgegaan. Als we ruimte maken voor onszelf zien we ook hoe kwetsbaar we zijn en hoe afhankelijk van anderen. We zien dan hoe afhankelijk we zijn van de inspiratie en de levenskracht die God ons geeft. De profeet Joël riep zijn mensen al op om de gewone gang van zaken en de schone schijn te verlaten. Hij riep ze op eerlijk te zijn naar elkaar en naar God. Dan is echte toekomst mogelijk. Als we de komende tijd goed benutten als een pas op de plaats, dan kunnen we straks ook van binnenuit Pasen vieren. Als we erkennen dat we verlossing nodig hebben, kunnen we straks ook ervaren dat onze Christus onze verlosser is. Omdat Hij verrezen is en ook ons doet oprijzen uit de as. Tot nieuwe mensen, vol van Gods kracht. 

Pastoor Stefan Bladowski